Scroll voor het verhaal
In de rubriek hulp/help komen een kind en een hulpverlener uit één van Terre des Hommes’ projecten aan het woord.
Cathe en Irene uit Tanzania
Hulp
Help
‘Ik werk voor ATFGM (Association for Termination of Female Genital Mutilation) Masanga, een partnerorganisatie van Terre des Hommes, in Tanzania. We zorgen voor de bescherming van kinderen met een beperking tegen genitale verminking en gedwongen kindhuwelijken. We bieden toegang tot goede zorg en onderwijs en geven voorlichting aan ouders en de gemeenschap over de gevaren van besnijdenis. Ook leren kinderen over hun rechten en hoe ze hun stem kunnen laten horen.
Het is mijn passie om kinderen te helpen. Zij mogen niet worden uitgebuit en kinderen met een beperking al helemaal niet. Ik ontmoette Cathe in het opvanghuis tijdens het besnijdenisseizoen. Toen ik haar verhaal hoorde, was ik geschokt. Voordat ik dit werk deed, had ik er geen idee van dat ook kinderen met een beperking slachtoffer konden worden van genitale verminking.
In het begin was Cathe verlegen, zij was gesloten en huilde vaak. Maar sinds Cathe hulp krijgt vanuit ons project, is ze echt veranderd. Ze heeft zelfvertrouwen gekregen en voelt zich gelijkwaardig aan andere kinderen. Ze heeft nieuwe vrienden gemaakt in het opvangcentrum en op kostschool. Ze doet haar best op school, ze is gelukkig.
Meisjes zoals Cathe laten zien hoe belangrijk het is om de kijk op kinderen met een beperking te veranderen. Dankzij dit project zie ik verandering ontstaan in de gemeenschap; er is een groter bewustzijn over de rechten van deze kinderen en het belang van bescherming tegen uitbuiting.
Ik ben er zo trots op dat veel meisjes die wij tot nu toe hebben geholpen, naar de universiteit gaan of werk hebben gevonden en niet langer kwetsbaar zijn voor uitbuiting. Ze zijn een enorm positief voorbeeld voor jongere meisjes in de gemeenschap.’
‘Ik was nog op kostschool en had geen idee van mijn vaders plan... Gelukkig waarschuwde een van mijn zussen mij op tijd. Mijn vader wilde mij laten besnijden als ik thuis zou komen tijdens de schoolvakantie. Dat wilde ik echt niet en ik was heel bang dat als ik naar huis zou gaan, hij mij zou opsluiten en zou dwingen de besnijdenis te ondergaan. Ik wist niet wat ik moest doen en vertelde toen mijn zorgen aan de schoolleiding. De leiding zei dat ik niet naar huis moest gaan, maar naar een opvangplek waar kinderen die gevaar lopen, worden opgevangen.'
Voor haar veiligheid ging Cathe tijdens het besnijdenisseizoen (de vakantieperiode in november-december) naar een speciaal opvangcentrum voor kinderen die risico lopen op genitale verminking.
‘Mijn leven veranderde op de dag dat ik daar Irene ontmoette. Samen met andere kinderen met een beperking kregen we allerlei trainingen, daarvan heb ik heel veel geleerd. Bijvoorbeeld wat kinderrechten zijn, hoe ik mijn mening kan uiten, problemen kan oplossen en hoe ik voor mijzelf en andere kinderen met een beperking kan opkomen. Sindsdien durf ik vaker te zeggen wat ik denk. Ik heb veel met Irene gepraat en ik vertrouwde haar steeds meer. Ik heb uiteindelijk ook mijn zorgen en problemen besproken. Haar steun gaf mij moed en dankzij Irene geloof ik in mijn kansen en durf ik te dromen van een goede toekomst. Ik doe mijn best op school, want later wil ik advocaat worden.’
‘Cathe heeft zelfvertrouwen gekregen’
Irene, maatschappelijk werker bij ATFGM Masanga
‘Ik durf nu te dromen van een goede toekomst’
Cathe (14 jaar) uit Tanzania
Scroll voor het verhaal
In de rubriek hulp/help komen een kind en een hulpverlener uit één van Terre des Hommes’ projecten aan het woord.
Cathe en Irene uit Tanzania
Hulp
‘Ik was nog op kostschool en had geen idee van mijn vaders plan... Gelukkig waarschuwde een van mijn zussen mij op tijd. Mijn vader wilde mij laten besnijden als ik thuis zou komen tijdens de schoolvakantie. Dat wilde ik echt niet en ik was heel bang dat als ik naar huis zou gaan, hij mij zou opsluiten en zou dwingen de besnijdenis te ondergaan. Ik wist niet wat ik moest doen en vertelde toen mijn zorgen aan de schoolleiding. De leiding zei dat ik niet naar huis moest gaan, maar naar een opvangplek waar kinderen die gevaar lopen, worden opgevangen.'
Voor haar veiligheid ging Cathe tijdens het besnijdenisseizoen (de vakantieperiode in november-december) naar een speciaal opvangcentrum voor kinderen die risico lopen op genitale verminking.
‘Mijn leven veranderde op de dag dat ik daar Irene ontmoette. Samen met andere kinderen met een beperking kregen we allerlei trainingen, daarvan heb ik heel veel geleerd. Bijvoorbeeld wat kinderrechten zijn, hoe ik mijn mening kan uiten, problemen kan oplossen en hoe ik voor mijzelf en andere kinderen met een beperking kan opkomen. Sindsdien durf ik vaker te zeggen wat ik denk. Ik heb veel met Irene gepraat en ik vertrouwde haar steeds meer. Ik heb uiteindelijk ook mijn zorgen en problemen besproken. Haar steun gaf mij moed en dankzij Irene geloof ik in mijn kansen en durf ik te dromen van een goede toekomst. Ik doe mijn best op school, want later wil ik advocaat worden.’
‘Ik durf nu te dromen van een goede toekomst’
Help
Irene, maatschappelijk werker bij ATFGM Masanga
‘Cathe heeft zelfvertrouwen gekregen’
‘Ik werk voor ATFGM (Association for Termination of Female Genital Mutilation) Masanga, een partnerorganisatie van Terre des Hommes, in Tanzania. We zorgen voor de bescherming van kinderen met een beperking tegen genitale verminking en gedwongen kindhuwelijken. We bieden toegang tot goede zorg en onderwijs en geven voorlichting aan ouders en de gemeenschap over de gevaren van besnijdenis. Ook leren kinderen over hun rechten en hoe ze hun stem kunnen laten horen.
Het is mijn passie om kinderen te helpen. Zij mogen niet worden uitgebuit en kinderen met een beperking al helemaal niet. Ik ontmoette Cathe in het opvanghuis tijdens het besnijdenisseizoen. Toen ik haar verhaal hoorde, was ik geschokt. Voordat ik dit werk deed, had ik er geen idee van dat ook kinderen met een beperking slachtoffer konden worden van genitale verminking.
In het begin was Cathe verlegen, zij was gesloten en huilde vaak. Maar sinds Cathe hulp krijgt vanuit ons project, is ze echt veranderd. Ze heeft zelfvertrouwen gekregen en voelt zich gelijkwaardig aan andere kinderen. Ze heeft nieuwe vrienden gemaakt in het opvangcentrum en op kostschool. Ze doet haar best op school, ze is gelukkig.
Meisjes zoals Cathe laten zien hoe belangrijk het is om de kijk op kinderen met een beperking te veranderen. Dankzij dit project zie ik verandering ontstaan in de gemeenschap; er is een groter bewustzijn over de rechten van deze kinderen en het belang van bescherming tegen uitbuiting.
Ik ben er zo trots op dat veel meisjes die wij tot nu toe hebben geholpen, naar de universiteit gaan of werk hebben gevonden en niet langer kwetsbaar zijn voor uitbuiting. Ze zijn een enorm positief voorbeeld voor jongere meisjes in de gemeenschap.’
Cathe (14 jaar) uit Tanzania